Yaşayan Bir Kentle Yarım Kalmış Hikâye

      Yaşayan Bir Kentle Yarım Kalmış Hikâye

  Ağustos ayında başlar ötmeye Ağustos Böcekleri. Adı da ordan gelmez mi zaten? Sabah akşam demeden aralıksız öterler bizim burada. Bir yandan çamın rüzgardan gelen sesi diğer yandan Ağustos böcekleri. 
      Toros dağlarında huzur vericidir yaz ayı. Diğer mevsimler bu dağlarda biraz sert geçer. Ancak yaz geldi zaman sakinler buralar. Aslında sakinlemez. Yani hava kışa göre sakinler evet ancak bu sefer de insanlar gelmeye başlarlar. Adana ve Mersin'den nem ve sıcaktan kaçmak isteyen insanlar bu dağa gelirler. Yazı burda geçirirler. Yazları nüfusu artar dağların ardındaki bu ilçenin. 
       Suyu meşhurdur. Ülkenin dört bir yanına giden iki büyük markanın tesisleri buradadır. Burdan şişelere dolup yolculuğa çıkar. Tepeleri aşar, dağları geçer, bayırlardan geçer ve en son müşteriye ulaşır. Hiç tanımadığımız insanlar bizle aynı suyu içip serinler. Tren geçer bu ilçeden. Geceleri ya da bazen gündüzleri sesi gelir. Her ne kadar dağda yaşakta ilçeden geçen tren sesi buraya gelir. Güzel bir kent burası. Biz de kışları Adana yazları yayla yapanlardan biriyiz. Yerlisi değiliz ama öyle gibiyiz. Bu güzel topraklar yüzyıllardır insanlara ev olmuş, aş sağlamış, iş vermiş. 100 yıl önce burada kazanılmış ilk zafer. Evet tahmin edenler olmuştur. Burası Adana'nın ilçesi olan Pozantı. Atatürk tam yüzyıl önce trenle gelmiş buraya. Savaştan sonra yurdu gezerken uğramıştır. “Efendiler, bende bu milletin kurtuluşu yolunda ilk teşebbüs hissi, bu memlekette, bu güzel Adana'da vücut bulmuştur…” sözüde Adana'yı önemli kılmıştır. Pozantı Cephesi'nde de ölüm uğruna savaşan Şehit Selahattin Çavuş ve arkadaşları Pozantı'nın düşmesine izin vermeyerek Adana'ya girilmesine engel olmuştur. 
       Çok önemli bir kenttir Pozantı. Tarihi açıdan da günümüz haliyle de çok kıymetlidir. İşte biz de Atatürk'ün gelip gördüğü bu kentte yazları gelip kalarak o çam kokusunu Ağustos böceklerinin sesini, buz gibi suyunu, güzel havasını içimize çekerek 2 ayımızı burada geçiriyoruz. Geçerken uğrayıp Şekerpınarı tesislerinden su içip, yemek yiyip, ilçede çarşıyı dolaşıp, Atatürk heykelini ve yanındaki çeşmeden soğuk su içip dolaşmak herkese tavsiyemdir.

Yazar: Buğra Akçakoyun

Popüler

Neyleyim

Neyleyim Çok uzak diyarlardan gelmişler. Görmediği aşkları görmüşler. Her zaman da Şirin'i sevmişler. Zâlim yârim ben sensiz neyleyim. Çok şer memleketlerde gezmişler.  Huysuz atlara da küfretmişler. Arsız hancıya akçe vermişler. Sabırsız yâr ben sensiz neyleyim. Hep de güzel olanı sevmişler Dış görünüşle sahte övmüşler. İnsan olana ayıp etmişler. Sen adam değilsen ben neyleyim. Kervanlardan develer geçtiler. Cahili peygamber zannettiler. Dinsiz imamı da zikrettiler. Akılsız hacıyla ben neyleyim. İşte bak sonumuza, öldüler. Dön de gel yolumuza, gittiler. Bak yârim seni bensiz ettiler. Sensiz ben bu hayatı neyleyim. Buğra Akçakoyun
Devam Et

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR Evet. Doğru bir tespit diye düşünüyorum. Bu benim gözlemlerim. Tamamen saf ve temiz duygularla birine yaklaşmak artık çok zor. Yanlış anlaşılıyor insan artık. İnsanlar yanlış olduğundan insan da yanlış anlaşılıyor. Kendi kendimize yaptık bunu. Toplum kendi kendini bitiriyor. Artık otobüste küçük bir çocuğa bakamıyoruz. Annesi hakkımızda kötü düşünebiliyor. Bizi sapık, tacizci ya da hırsız sanabiliyor. O çocuğa sorular sormak, şakalaşmak, ilerde ne olmak istediğini sormak, bunlar hep eskide kaldı. Tıpkı o eski sıcakkanlı, güleryüzlü insanlar gibi eskide kaldı. Bizim bir kültürümüz vardı. Misafirperverlik adetimiz vardı. Mahalle esnafı dedin mi akla mahalle ağabeyleri gelirdi. Artık o güzel ağabeyler de yoklar. Çocukluğumuzda mahalle maçı vardı. Artık o da yok. Bir insan geçmişi özlüyorsa hayatını güzel yaşamış, hayatına hep anlamlar yüklemiş ondan özlüyor, yani "Özlüyor ki hayatını sevmiş." derler. Bundan sonrası içinde geçmişi özleme
Devam Et

Yalnızlar Limanı

Resim
Yalnızlar Limanı Nice seneler geçti bu deryada  Gittin gideli bahar gelmedi  Nice vapurlar yanaştı kıyıma  İnen yolcuların yüzü hiç gülmedi  Şimdi bir başımayım bu limanda  Hatıralar rüzgar gibi esiyor  Ne zaman bir gemi görünse ufukta  Sersefil yüreğim seni bekliyor  Renkler soluyor artık  Kıyıma vuran dalgalar mavi değil  Hatıralar gidici artık  Rüzgarlar eskisi kadar sert değil  Yeni bir gün daha bitiyor  Hatıralara veda vaktidir  Artık çok geç oluyor  Yalnızlar limanından ayrılma vaktidir Halil Mert
Devam Et