İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

Evet. Doğru bir tespit diye düşünüyorum. Bu benim gözlemlerim. Tamamen saf ve temiz duygularla birine yaklaşmak artık çok zor. Yanlış anlaşılıyor insan artık. İnsanlar yanlış olduğundan insan da yanlış anlaşılıyor. Kendi kendimize yaptık bunu. Toplum kendi kendini bitiriyor. Artık otobüste küçük bir çocuğa bakamıyoruz. Annesi hakkımızda kötü düşünebiliyor. Bizi sapık, tacizci ya da hırsız sanabiliyor. O çocuğa sorular sormak, şakalaşmak, ilerde ne olmak istediğini sormak, bunlar hep eskide kaldı. Tıpkı o eski sıcakkanlı, güleryüzlü insanlar gibi eskide kaldı. Bizim bir kültürümüz vardı. Misafirperverlik adetimiz vardı. Mahalle esnafı dedin mi akla mahalle ağabeyleri gelirdi. Artık o güzel ağabeyler de yoklar. Çocukluğumuzda mahalle maçı vardı. Artık o da yok. Bir insan geçmişi özlüyorsa hayatını güzel yaşamış, hayatına hep anlamlar yüklemiş ondan özlüyor, yani "Özlüyor ki hayatını sevmiş." derler. Bundan sonrası içinde geçmişi özlemek yerine geçmişteki gibi güzel yaşamalı ki özlemesin derler. İnsan geçmişi özlememeli. Özlemek güzeldir ancak geçmiş geri gelemez. Özlesen de özlemesen de geçmiş geçmişte kalacak. O yüzden özlememeli. Hayatına bakmalı. Dediğim odur ancak insan geçmişi özlüyor işte. İyi ve güzel insanların nesli tükendiği için onları özlüyor insan. Ancak böyle olmamalı. İyi ve güzel insanların nesli tükenmemeli. Bunun olmaması için ülkede herkese görev düşüyor. O anlatılan anıları unutmamalıyız. Babam anlatırdı. Eskiden herkesin evinde televizyon olmazmış. Mahallede birisinde varsa her akşam bütün mahalle o evde toplanırmış. O televizyonun başında filmler izlenirmiş. O güzel tüplü televizyonlarda, siyah beyaz ekranlarda... Ekranlar siyah beyazmış ancak yürekler sıcacıkmış. Güzel kalabalıklarmış. İstiklal marşı ile açılan TRT izlenirmiş. İşte o bütün mahallenin bir evde toplandığı sıcaklık bu ülkeye geri lazım. Değerlerimizi kaybetmememiz gerek. Otobüsteki küçük çocukla rahatça konuşabilmeliyim. Annesi bana güler yüzlü olabilmeli. Her şey için ülkeye güzel eğittim gerek. Güzel öğretmenlerimiz bize güzel şeyler öğrettiler. Onların öğrettiklerini unutmamalıyız. Bu ülkeye sevgi lazım. Ne olursa olsun gülümsemek lazım. Sen! Sevgili okurum gülümse! Sevgi denen o güzel duyguyu asla bırakma. Çünkü sevgi varsa o güzel günler geçmişte kalmaz. Gelecekte de hayatımızda olur. Sen de o iyi ve güzel insanlardan biri olursan neslimiz tükenmez. Sevgiden neden bu kadar çok bahsediyorum? Çünkü dünyada katlanılacak tek şey sevgidir. Sevgili Yusuf Atılgan'ın dediği gibi: "Bir gün sana dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim." Sevgiye inanmayan sen, sana da dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim. 

YAZAR: Buğra Akçakoyun