Ayçiçeği

      Ayçiçeği

     Ayçiçekleri açtı. Yine her sene olduğu gibi. Aynı zamanda aynı mevsimde. Bir gün çiçek tanrısı bitkilere bu hayatta amaçlarını anlatırken sıra Ayçiçeklerine gelmiş. Çiçek tanrısı demiş ki siz bunca çiçeğe bitkiye ışık sağlayan güneşe tapacaksınız başka bir şey yapmanıza gerek yok demiş. Bütün bitkiler adına ona minnet göstergesi olarak sadece doğduktan batana kadar onu izleyeceksiniz demiş. Bundan dolayı güneş nerdeyse Ayçiçekleri o yöne bakar işte. Güneşe taparlar. Ayçiçekleri sadık bitkilerdir. Güneşe çok sadıklardır. Keşke insanlarda böyle olsa değil mi? Kendisine yardım eden birisine teşekkür etmeyi bilseler. Güneş ışıkla yardım ediyor, teşekkür niteliğinde Ayçiçekleride tüm gün onu seyrediyor. Yoksa bu anlattığım hikaye yanlış mı? Yoksa güneş fazla güzel olduğu için mi bakıyorlar? 
     

         Cevabı bilinmez tabi. Ama toplumda bir yandan böyle değil mi? Parlak, göz alıcı bir şeye hep bakarlar. Benim olmalı derler. Acaba Ayçiçekleri de güneş benim olsun diyor mudur? Sorular çok fazla. Bir çok açıdan bu olay yorumlanabilir. Acaba Ayçiçeklerinin bu olayı kendilerine ışık verdiği için bir minnet göstergesi mi yoksa benim olsun bu parlak güzel güneş deyip kıskanma, sahip olma isteği mi? Cevabı bilemem ama en sevdiğim bitkilerden biridir kendileri.
Yazar: Buğra Akçakoyun

Popüler

Neyleyim

Neyleyim Çok uzak diyarlardan gelmişler. Görmediği aşkları görmüşler. Her zaman da Şirin'i sevmişler. Zâlim yârim ben sensiz neyleyim. Çok şer memleketlerde gezmişler.  Huysuz atlara da küfretmişler. Arsız hancıya akçe vermişler. Sabırsız yâr ben sensiz neyleyim. Hep de güzel olanı sevmişler Dış görünüşle sahte övmüşler. İnsan olana ayıp etmişler. Sen adam değilsen ben neyleyim. Kervanlardan develer geçtiler. Cahili peygamber zannettiler. Dinsiz imamı da zikrettiler. Akılsız hacıyla ben neyleyim. İşte bak sonumuza, öldüler. Dön de gel yolumuza, gittiler. Bak yârim seni bensiz ettiler. Sensiz ben bu hayatı neyleyim. Buğra Akçakoyun
Devam Et

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR Evet. Doğru bir tespit diye düşünüyorum. Bu benim gözlemlerim. Tamamen saf ve temiz duygularla birine yaklaşmak artık çok zor. Yanlış anlaşılıyor insan artık. İnsanlar yanlış olduğundan insan da yanlış anlaşılıyor. Kendi kendimize yaptık bunu. Toplum kendi kendini bitiriyor. Artık otobüste küçük bir çocuğa bakamıyoruz. Annesi hakkımızda kötü düşünebiliyor. Bizi sapık, tacizci ya da hırsız sanabiliyor. O çocuğa sorular sormak, şakalaşmak, ilerde ne olmak istediğini sormak, bunlar hep eskide kaldı. Tıpkı o eski sıcakkanlı, güleryüzlü insanlar gibi eskide kaldı. Bizim bir kültürümüz vardı. Misafirperverlik adetimiz vardı. Mahalle esnafı dedin mi akla mahalle ağabeyleri gelirdi. Artık o güzel ağabeyler de yoklar. Çocukluğumuzda mahalle maçı vardı. Artık o da yok. Bir insan geçmişi özlüyorsa hayatını güzel yaşamış, hayatına hep anlamlar yüklemiş ondan özlüyor, yani "Özlüyor ki hayatını sevmiş." derler. Bundan sonrası içinde geçmişi özleme
Devam Et

Yalnızlar Limanı

Resim
Yalnızlar Limanı Nice seneler geçti bu deryada  Gittin gideli bahar gelmedi  Nice vapurlar yanaştı kıyıma  İnen yolcuların yüzü hiç gülmedi  Şimdi bir başımayım bu limanda  Hatıralar rüzgar gibi esiyor  Ne zaman bir gemi görünse ufukta  Sersefil yüreğim seni bekliyor  Renkler soluyor artık  Kıyıma vuran dalgalar mavi değil  Hatıralar gidici artık  Rüzgarlar eskisi kadar sert değil  Yeni bir gün daha bitiyor  Hatıralara veda vaktidir  Artık çok geç oluyor  Yalnızlar limanından ayrılma vaktidir Halil Mert
Devam Et