Bozulmuş İnsanlık

BOZULMUŞ İNSANLIK
Bozulmuş işte insanlar!
Görmüyor musun Papatyam?
Yoksa seni de mi kaybettim?
Mahşere gidip mi geldim?

Kahrolun hepiniz!
Bıktım, tükettiniz beni.
Yoruldum bir tosbağa misali.
Tükendim, yalanlara boğdunuz beni.

Yalan mıydı onca yaşanmışlık?
Soğuk suda duş alıyor gibiyim.
Nefes alamıyorum.
Boşluğa düşüyorum.

Kahrolun!
Ama artık bıraktım bedenimi.
Sondu bu, üzemeyeceksiniz kalbimi.
İstemem güneşi ve ayın olduğu geceleri.

Sustum bundan sonra da yokum.
En yakınım artık yalnızlık.
Karanlık beni mi korkutacak?
Nerede o eski dostum olan öpücük?

Boşa demiyorum.
Bozuldu insanlık.
Yalanmış o bütün arkadaşlık.
Ben sanardım, oysa ki en yakınınmış kötülük.

Elde kalanlardır hakikat.
Dile gelenler de artık boşa.
Sen mertsin, baş edersin korkma!
Benim için de artık boşa uğraşma.

Yıldızlar yaptı yolumu,
Veda etmeden gidiyorum.
Beni bu hale getiren,
Bozulmuş insanlık.

Buğra Akçakoyun

Popüler

Neyleyim

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

Yalnızlar Limanı