Geçmişten Günümüze Tespih

Geçmişten Günümüze Tespih
      İnsanlık geçmişten günümüze tespihi bir aksesuar olarak kullanmaktadır. Kimisi sırf hava atmak için tespih sallarken kimisi rahatlamak amacıyla tespih çekmektedir. Şunu belirtmek isterim ki tespihi sallamak başka, çekmek başkadır. Bu ikisi karıştırılmamalıdır. Ben ne insanlar gördüm ipe sapa gelmez, sadece nargile içer elinde tespih ortalıkta delikanlıyım diye gezer. Ama öyle insanlar vardır ki tespihi milletin gözüne sokmaz aksine acaba rahatsız olurlar mı diye düşünürler. Beni en çok üzen ise bu iki insan tipinin aynı kefeye konmasıdır. İnsanlar tespih çekmek ile ruhunun arındığına inanır. Kesinlikle haklıdırlar. Arkadaşınız canınızı mı sıktı, çıkartırsınız tespihi yavaşça çekerek ruhunuzu rahatlatırsınız. 
Amberoid Tesbih      Tespihin tarihi Budistlerden gelmektedir. Bu geleneğin Türklerden Araplara geçtiği bilinmektedir. Araplar tespih çekerken dua okurlar. Büyük ihtimalle buna zikir deniyor fakat bu konuda kesin bir bilgim yok. Ülkemiz gençlerindeki algı tespih çekenler kaba, saba, terbiye yoksunu insanlar olarak tanımlamaktadır. Bu tamamen yanlıştır. Tabi ki ben böyle insanlar yok demiyorum ama hepsi böyle değil. Bundan 3-4 sene önce stres çarkı adı altında bir çarkı insanlara sattılar. Kapitalizmin oyununa gelenler hemen 3-4 tane satın aldılar. Tanıdığım toprak ağalarına bu işten gülerek bahsedince onlar bunun bir para kazanma numarası olduğunu söylediler. İçlerinden birisi bana şöyle demişti: ''Oğlum, bunu eline alıp sana lakap takacaklarına al adam gibi tespihi eline alem delikanlı görsün.'' demişti. Bu sözler beni etkilemişti. 
        Zamanında delikanlı geçinen erkekler sırf kızları etkilemek için değişik hallere büründüler. İstisna yok mu, elbette var ama bu sayı çok az. Cidden alemde delikanlı geçinen çok. Acaba bir kadın sokakta saldırıya uğradığında kim onların yardımına koşacak hiç merak ettiniz mi? Cevabı sizin beğenmediğiniz o tespih çeken insanlar. Çünkü onlar dertlerini tespih çekerek atıyorlar. Bazıları gibi ''story'' atıp el aleme hava atmıyorlar.

     YAZAR: Can Demir

Tespih hayranı ve onu hayat felsefesine dönüştürmüş olan arkadaşıma bana bu yazı ile düşüncelerini paylaştığı için teşekkür ederim. - Buğra Akçakoyun

Popüler

Neyleyim

Neyleyim Çok uzak diyarlardan gelmişler. Görmediği aşkları görmüşler. Her zaman da Şirin'i sevmişler. Zâlim yârim ben sensiz neyleyim. Çok şer memleketlerde gezmişler.  Huysuz atlara da küfretmişler. Arsız hancıya akçe vermişler. Sabırsız yâr ben sensiz neyleyim. Hep de güzel olanı sevmişler Dış görünüşle sahte övmüşler. İnsan olana ayıp etmişler. Sen adam değilsen ben neyleyim. Kervanlardan develer geçtiler. Cahili peygamber zannettiler. Dinsiz imamı da zikrettiler. Akılsız hacıyla ben neyleyim. İşte bak sonumuza, öldüler. Dön de gel yolumuza, gittiler. Bak yârim seni bensiz ettiler. Sensiz ben bu hayatı neyleyim. Buğra Akçakoyun
Devam Et

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR

İYİ VE GÜZEL İNSANLARIN NESLİ TÜKENİYOR Evet. Doğru bir tespit diye düşünüyorum. Bu benim gözlemlerim. Tamamen saf ve temiz duygularla birine yaklaşmak artık çok zor. Yanlış anlaşılıyor insan artık. İnsanlar yanlış olduğundan insan da yanlış anlaşılıyor. Kendi kendimize yaptık bunu. Toplum kendi kendini bitiriyor. Artık otobüste küçük bir çocuğa bakamıyoruz. Annesi hakkımızda kötü düşünebiliyor. Bizi sapık, tacizci ya da hırsız sanabiliyor. O çocuğa sorular sormak, şakalaşmak, ilerde ne olmak istediğini sormak, bunlar hep eskide kaldı. Tıpkı o eski sıcakkanlı, güleryüzlü insanlar gibi eskide kaldı. Bizim bir kültürümüz vardı. Misafirperverlik adetimiz vardı. Mahalle esnafı dedin mi akla mahalle ağabeyleri gelirdi. Artık o güzel ağabeyler de yoklar. Çocukluğumuzda mahalle maçı vardı. Artık o da yok. Bir insan geçmişi özlüyorsa hayatını güzel yaşamış, hayatına hep anlamlar yüklemiş ondan özlüyor, yani "Özlüyor ki hayatını sevmiş." derler. Bundan sonrası içinde geçmişi özleme
Devam Et

Yalnızlar Limanı

Resim
Yalnızlar Limanı Nice seneler geçti bu deryada  Gittin gideli bahar gelmedi  Nice vapurlar yanaştı kıyıma  İnen yolcuların yüzü hiç gülmedi  Şimdi bir başımayım bu limanda  Hatıralar rüzgar gibi esiyor  Ne zaman bir gemi görünse ufukta  Sersefil yüreğim seni bekliyor  Renkler soluyor artık  Kıyıma vuran dalgalar mavi değil  Hatıralar gidici artık  Rüzgarlar eskisi kadar sert değil  Yeni bir gün daha bitiyor  Hatıralara veda vaktidir  Artık çok geç oluyor  Yalnızlar limanından ayrılma vaktidir Halil Mert
Devam Et